Czechy. Konferencja o kryzysach lat 1918–1922

Archiwum Narodowe w Pradze, we współpracy z Instytutem Historii Czeskiej Akademii Nauk, organizuje konferencję pt. „Od kryzysu do kryzysu: Czechosłowacja i Europa w latach 1918–1922”, która planowana jest w dniach 24-25 września 2020 r. w budynku Archiwum Narodowego (Národní archiv, Archivní 2257/4, 149 00 Praha).

Organizatorzy w ten sposób zapowiadają planowaną konferencję: „I wojna światowa i wywołane przez nią problemy w postaci trudnej sytuacji dużych grup ludności, wraz z rosnącym chaosem i trudnościami w zaopatrzeniu, uwypukliły istniejące nierówności społeczne i wywołały protesty, które trwały również po zakończeniu Wielkiej Wojnie, upadku czterech monarchii i powstaniu w ich miejscu szeregu nowych państw. Po nich nastąpiły nie tylko kolejne, liczne konflikty zbrojne, ale także wiele wewnętrznych kryzysów politycznych i społecznych (głód, strajki), zarówno w Czechosłowacji, jak i w krajach sąsiednich, jak choćby liczne powstania w Niemczech lub zwrot w wewnętrznym rozwoju Węgier. Wszystko działo się na tle rosyjskiej rewolucji bolszewickiej i wojny domowej lat 1917–1922 na terytorium byłego imperium carskiego”.

Czytaj dalej „Czechy. Konferencja o kryzysach lat 1918–1922”

CZECHY: Inwentarz Habsburgów toskańskich – nowa publikacja Archiwum Narodowego w Pradze

Praskie Archiwum Narodowe wydało właśnie nową publikację, którą jest inwentarz analityczny części archiwaliów toskańskich Habsburgów, a konkretnie spuściźnie Ludwika Salwatora Habsburga. Publikacja zawiera nie tylko szczegółowy spis poszczególnych jednostek zespołu, ale została poprzedzona wstępem będącym kompleksowym studium badawczym i uzupełniona indeksami. Zarówno słowo wstępne, jak i sam inwentarz przetłumaczono paralelnie na język niemiecki i hiszpański.
Parę słów o bohaterze publikacji. Ludwik Salwator Habsburg urodził się 4 sierpnia 1847 r. we Florencji (Włochy), zmarł zaś 12 października 1915 r. w na zamku Brandýs nad Łabą (Czechy). Był księciem toskańskim i arcywojewodą, podróżnikiem, etnografem, geografem oraz pisarzem. W ziemiach niemieckojęzycznych (Austria, Niemcy) oraz na Balearach jest niezwykle popularnym członkiem rodziny Habsburgów, a jego osoba skupia do dziś wiele osób w licznych towarzystwach mu poświęconych. Był on uznanym przyrodnikiem, członkiem ważnych europejskich towarzystw naukowych, a za swoją działalność badawczą otrzymał wiele międzynarodowych nagród. Był członkiem honorowym Cesarskiej Akademii Nauk w Wiedniu, rycerzem orderu złotego runa i orderu Żelaznej Korony (wł. Ordine della Corona Ferrea – di ferro, niem. Orden der Eisernen Krone). W 1859 r., gdy miał 12 lat, jego rodzina musiała opuścić Italię, udając się pod opiekę cesarza Franciszka Józefa, a ten osadził ich w Czechach w majątku Ostrově nad Ohří. W Přerově nad Łabą założył w 1895 r. jedno z pierwszych europejskich muzeów etnograficznych. Był bardzo uzdolniony językowo. Pod koniec życie władał biegle 14 językami, w tym łaciną, katalońskim, arabskim i czeskim. Na bardzo dobrym poziomie zajmował się też rysunkiem i malarstwem. Napisał przeszło 50 książek naukowych, w których upublicznił informacje o warunkach przyrodniczych, pogodowych, florze, faunie, kulturze i mieszkańcach odwiedzanych krajów. A był jednym z największych podróżników swojej doby. Najczęstszym celem jego wypraw były wyspy Morza Śródziemnego. Na swoim jachcie „Nixe I”, pływał jednak na Morze Północne, do Ameryki Południowej, na Tasmanię, do Nowej Zelandii i Australii. W 1883 r. opłynął też kulę ziemską. Ze swoich wypraw opublikował dziesiątki relacji podróżniczych. Większość swoich książek wydał pod pseudonimem Ludwig Neudorf.

Czytaj dalej „CZECHY: Inwentarz Habsburgów toskańskich – nowa publikacja Archiwum Narodowego w Pradze”