Od publikacji podręcznika obejmującego zaktualizowaną metodykę szeroko rozumianego opracowania i przechowywania zasobu archiwalnego w kantonie Zurych minął ponad rok. Pierwsza wersja ponad 300 stronicowego podręcznika została opublikowana w styczniu 2014 roku-publikacja ArchNetu. Zawiera on wypracowane przez lata obowiązujące zasady i dobre praktyki dotyczące zasobu archiwalnego, uwzględniające również standardy międzynarodowe. W maju tego roku ukazała się druga, poprawiona edycja podręcznika „Erschliessungshandbuch” Wersja 2.0 wydana przez Staatsarchiv des Kantons Zürich. Opracowanie podręcznika w pierwszej kolejności podyktowane było wprowadzeniem w kantonalnych archiwach Szwajcarii AIS czyli Archivinformationssystems oraz decyzją o przeniesieniu do niego wszystkich tradycyjnych środków ewidencyjnych, a tym samym koniecznością zestandaryzowanego, stosunkowo głębokiego, homogenicznego opracowywania zasobu. Przez ponad rok podręcznik poddany został krytycznej ocenie zarówno wewnętrznej – oddział opracowania zasobu archiwalnego archiwum w Zurychu- jak również przez zewnętrznych ekspertów i praktyków. W jego wyniku usunięte zostały drobne błędy i wprowadzono kilka uzupełnień do tekstu. Obejmują one rozszerzenia dotyczące prawnych ograniczeń dostępu do zasobu i okresów ochronnych, rozszerzenie zapisów dotyczących szczególnych przypadków dokumentacji i uzupełnienia zapisów sposobów liczenia wielkości zasobu. Zasadniczo jego układ nie uległ zmianie- omawiane są kolejne etapy porządkowania zasobu- nadanie struktury, sporządzenie opisu poszczególnych obiektów na wielu poziomach opisu archiwalnego zgodnego z ISAD i ISDIAH, aż po opracowanie konserwatorskie, etykietowanie i w końcu magazynowanie zasobu archiwalnego.
Miesiąc: czerwiec 2015
Instytut Piłsudskego w Ameryce zmienił siedzibę.
Kto lubi przeprowadzki?
I wszystko, co się z tym wiąże: segregowanie, redukowanie, pakowanie, przewożenie, rozpakowywanie, ustawianie….? O ile można w miarę sprawnie przenieść się z mieszkania do mieszkania, to przeprowadzenie zmiany lokalu instytucji, która od ćwierćwiecza zajmowała kamienicę w centrum Manhattanu, gromadząc archiwa, dzieła sztuki i eksponaty muzealne, trudno sobie wyobrazić.
Wieść o sprzedaży domu, który wynajmował Instytut Piłsudskiego w Ameryce na swoją siedzibę, była dużym zaskoczeniem dla jego pracowników. Instytut kojarzony był od wielu lat z Drugą Aleją na Manhattanie, miał stałe grono przyjaciół, wielbicieli, odwiedzających oraz badaczy, a tu nagle taka wiadomość! Niełatwo było się z nią pogodzić, ale innego wyjścia nie było. Niezwłocznie zorganizowano Kampanię Na Rzecz Przyszłości w celu zebrania funduszy na to przedsięwzięcie i opracowano logistykę zmiany lokalizacji. Przygotowania trwały ponad rok. Przede wszystkim musieliśmy znaleźć nową siedzibę, która pomieściłby nasze zbiory i zapewniła sprawne kontynuowanie działalności Instytutu. 
Najbardziej przypadł nam do gustu lokal zaproponowany przez Polsko-Słowiańską Federalną Unię Kredytową, a także warunki jego wynajmu. 
Rozpoczęły się prace adaptacyjne: zaprojektowanie i zabudowanie wnętrza, instalacja profesjonalnych zabezpieczeń, regałów oraz montowanie przestronnych szaf. Nieocenioną pomoc otrzymaliśmy z Instytutu Pamięci Narodowej, z którego oddelegowano ośmiu archiwistów, którzy w ciągu dwóch miesięcy profesjonalnie i sprawnie zapakowali archiwa oraz zbiory biblioteczne i pomagali w przenoszeniu ich do nowego lokum. Nie byliśmy w stanie policzyć tych wszystkich pudeł i paczek, które po przewiezieniu na nowe miejsce, zajęły większość powierzchni użytkowej, piętrząc się niemal pod sufit.
Czytaj dalej „Instytut Piłsudskego w Ameryce zmienił siedzibę.”
CZECHY: Międzynarodowe sympozjum husytologiczne w Taborze
Przypadająca w tym roku 600 rocznica spalenia Jana Husa obfituje w Czechach w rozliczne przedsięwzięcia naukowe. Jednym z nich będzie VII Międzynarodowe Sympozjum husytologiczne, zorganizowane przez Muzeum Husyckie w Taborze (Husitské muzeum v Táboře), Towarzystwo Muzeów Husa w Pradze (Společnost Husova muzea v Praze), Centrum Badań Mediewistycznych w Pradze (Centrum medievistických studií Praha) pod hasłem „Jan Hus 1415 i 600 lat później” (Jan Hus roku 1415 a 600 let poté), które odbędzie się w Taborze w dniach 23-25 czerwca 2015 r.
W konferencji przewidziano aż 32 wystąpienia badaczy z kilku krajów, w tym również z Polski. Nasz kraj reprezentować będą: prof. Wojciech Iwanczak, z referatem pt. „Hus a husitství v polských příručkách školních po II. světové válce”; dr hab. Paweł Kras z wystąpieniem pt. „Jan Hus w polskiej tradycji historiograficznej” oraz członkini Zarządu Głównego SAP i Prezes Oddziału SAP we Wrocławiu, dr Lucyna Harc, omawiając temat: „Jan Hus w śląskiej historiografii od 16. do 20. wieku”. Ponadto zaprezentują się badacze z Rosji, Ukrainy, Niemiec, Kanady, USA, Słowacji i oczywiście z Czech. Program całej konferencji dostępny jest w Internecie.
Wszyscy, którzy mają ochotę wziąć udział w tym spotkaniu, mogą kontaktować się z pod adresem: tabor@husitskemuzeum.cz Dla wszystkich uczestników konferencji zostaną przygotowane specjalne materiały. Dla pracowników instytucji naukowych uczestnictwo w konferencji jest bezpłatne. Studenci będą musieli wnieść opłatę w wysokości 70 koron (za 3 dni), pozostali 200 koron.
ČAS, „Jan Hus 1415 a 600 let poté “VII. mezinárodní husitologické sympozium „Jan Hus 1415 a 600 let poté“
oprac. Ivo Łaborewicz
AP Wrocław O/Jelenia Góra
CZECHY: Konferencja „Rok 1915 – nowi nieprzyjaciele, nowe wyzwania”
W roku bieżącym Wojskowy Instytut Historyczny (Vojenský historický ústav) w Pradze, przy współpracy z Parlamentem Republiki Czeskiej, w ramach cyklu spotkań pt. „Lata przykute do pola 1914-1918” (Léta do pole okovaná 1914-1918) zorganizuje kolejną konferencję naukową poświęconą setnej rocznicy I wojny światowej. Ta druga międzynarodowej konferencji, odbędzie się pod hasłem „Rok 1915 – nowi wrogowie, nowe wyzwania” (1915 – noví nepřátelé, nové výzvy) w dniach od 22 do 24 września 2015 r.
W zaproszeniu do udziału w konferencji jej organizatorzy napisali m.in.: „Zmagania 1914 roku pod wieloma względami wykazały, jak inna będzie to wojna od dotychczasowych. Walczącym armiom i państwom towarzyszyła niespotykana dotąd rywalizacja na zapleczu frontów, ukierunkowana na wynalezienie coraz bardziej wyrafinowanych środków technicznych i taktycznych, mających przyczynić się do pokonania wroga. Działania wojenne przeniosły się z frontów na ich tyły, gdzie niszczące ramiona wojny ogarniały stopniowo całe społeczeństwa.
Nie pojawili się nowi nieprzyjaciele na polach walki, za to sama wojna stwarzała coraz więcej zjawisk wrogich życiu człowieka w jego codziennej egzystencji. I one to niosły ze sobą, zarówno dla państw uczestniczących w konflikcie, jak przede wszystkim dla ich obywateli, wyzwania dotąd nieznane i to we wszystkich płaszczyznach istnienia”.
Czytaj dalej „CZECHY: Konferencja „Rok 1915 – nowi nieprzyjaciele, nowe wyzwania””
POLSKA – BIAŁORUŚ: Białoruscy archiwiści z wizytą w Wilanowie
W dniach 10-12 czerwca 2015 r. miała miejsce wizyta delegacji Narodowego Archiwum Historycznego Białorusi w Mińsku, na czele z dyrektorem Archiwum Dmitrijem Jacewiczem, w Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie (Warszawa). W oficjalnym spotkaniu, poświęconym perspektywom współpracy polskich i białoruskich instytucji archiwalnych i muzealnych, stronę polską reprezentowali: gospodarz spotkania, dyrektor Muzeum w Wilanowie Paweł Jaskanis, Dorota Janiszewska-Jakubiak – zastępca dyrektora Departamentu Dziedzictwa Kulturowego Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz zastępca Naczelnego Dyrektora Archiwów Państwowych dr Andrzej Biernat.
W wyniku spotkania, podpisana została długoterminowa umowa między Archiwum i Muzeum w sprawie współpracy w zakresie naukowego wykorzystania spuścizny archiwalnej Sobieskich, przechowywanej w mińskim Archiwum w zespole „Archiwum Sobieskich z Oławy” (archiwum Sobieskich pochodzące z Oławy na Dolnym Śląsku, zaginione w 1945 r. w Berlinie, które odnalazło się pod koniec lat 90. XX w. w archiwum w Mińsku).
Wiecej:
15 чэрвеня 2015 г. на сайт дададзена інфармацыя
Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie
oprac. E. Łaborewicz,
AP Legnica
NIEMCY: Baader-Meinhof w Bundesarchiv
Akta procesu „Baader-Meinhof”, równo 40 lat od jego rozpoczęcia, trafiły na półki Archiwum Federalnego w Niemczech. Na początku lat 70-tych świat elektryzowały wiadomości o kolejnych zamach i aktach terroru, w dostatniej części Europy, których autorami byli bynajmniej nie islamscy terroryści. Był to jeden z najgłośniejszych procesów sądowych lat 70-tych, jednej z najbardziej okrutnych i desperackich lewackich grup terrorystycznych, czyli Frakcji Czerwonej Armii (niem. Rote Armee Fraktion, w skrócie RAF), zwanej także grupą Baader-Meinhof. Była to zachodnioniemiecka, skrajnie lewicowa organizacja terrorystyczna, odwołująca się do maoizmu, marksizmu i ich pochodnych. Swoje korzenie wywodziła z młodzieżowych ruchów przełomu lat 60 i 70-tych kwestionujących podstawy zachodniej demokracji, imperializm (ale tylko amerykański) oraz powierzchowność rozliczeń z nazizmem. W sposób oczywisty formacja ta wspierana była przez Związek Sowiecki. Sama grupa określała się jako antyimperialistyczna grupa miejskiej partyzantki zaangażowanej w zbrojny opór wobec rządu, któremu nieformalnie wypowiedziała wojnę, i który oskarżała o wdrażanie modelu państwa faszystowskiego.
POLSKA: Źródła genealogiczne mieszkańców województwa kujawsko-pomorskiego
W dniu 2 czerwca 2015 r. odbyła się w Toruniu konferencja podsumowująca projekt realizowany przez Archiwum Państwowe w Toruniu i Archiwum Państwowe w Bydgoszczy przy udziale Naczelnej Dyrekcji Archiwów Państwowych.
Uroczystość prowadzili Beata Herdzin, dyrektor toruńskiego archiwum, oraz Eugeniusz Borodij, dyrektor archiwum w Bydgoszczy. Przypomnieli początki i przebieg prac, dziękując przede wszystkim pracownikom obu archiwów, a także licznym współpracownikom zewnętrznym, bez których realizacja szczytnych założeń w czasie bardzo krótkim nie byłaby możliwa. Władysław Stępniak, Naczelny Dyrektor Archiwów Państwowych w słowie wprowadzającym podkreślił rangę i znaczenie projektu nie tylko dla tych archiwów, które go realizowały.
Czytaj dalej „POLSKA: Źródła genealogiczne mieszkańców województwa kujawsko-pomorskiego”
POLSKA: IV Seminarium Sfragistyczne
Dnia 12 czerwca bieżącego roku odbędzie się czwarte Seminarium Sfragistyczne. Impuls do organizacji tych konferencji stanowił dynamiczny rozwój sfragistyki widoczny szczególnie w I dekadzie XXI w. W założeniu Seminaria mają służyć przeglądowi różnych tematów i kierunków badań sfragistycznych, dyskusji oraz wymianie informacji i doświadczeń. Dwa pierwsze spotkania odbyły się w latach 2006 i 2007. Trzecie Seminarium, które miało miejsce w roku 2008, miało nieco inny charakter: w całości bowiem zostało poświęcone problematyce typologii pieczęci. Materiały z trzech dotychczasowych spotkań zostały opublikowane w tomie „Dawne pieczęcie. Typologia — metody badań — interpretacje”, który ukazał się na początku bieżącego roku. Czwarte seminarium sfragistyczne poświęcone zostało w całości zagadnieniom sfragistyki kościelnej. Poszczególne wstąpienia będą dotyczyły głównie pieczęci zakonnych i klasztornych, ale w trakcie obrad znajdzie się miejsce również dla pieczęci biskupich a nawet, długo postrzeganych jako mało interesujące, pieczęci parafialnych.
Poniżej zamieszczamy program spotkania i zapraszamy do udziału w nim.”
Marcin Hlebionek
UKM Toruń