Naukowy Portal Archiwalny
Dziś, w dniu 30 stycznia 2019 r., wicepremier i minister kultury prof. Piotr Gliński wręczył dr. Pawłowi Pietrzykowi powołanie na stanowisko Naczelnego Dyrektora Archiwów Państwowych.
Dr Paweł Pietrzyk powołany został przez Prezesa Rady Ministrów na wniosek Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Podano za: MKiDN: dr Paweł Pietrzyk Naczelnym Dyrektorem Archiwów Państwowych
Adam Baniecki
AP Wrocław O/Bolesławiec
Na 21 – 25 października 2019 r., w australijskiej Adelajdzie (stolica Australii Południowej) zaplanowana została tegoroczna doroczna konferencja MRA. Organizatorami są Australijskie Stowarzyszenie Archiwistów (Australian Society of Archivists – ASA), Stowarzyszenie Archiwistów i Dokumentalistów Nowej Zelandii Te Huinga Mahra (Archives and Records Association of New Zealand Te Huinga Mahara – ARANZ), Miedzynarodowa RadaArchiwów oraz Oddział Pacyfiku Międzynarodowej Rady Archiwów (Pacific Regional Branch of the ICA – PARBICA).
Tematem konferencji jest „Projektowanie archiwów” (Designing the Archive / Concevoir les archives), przez co organizatorzy rozumieją „…promowanie refleksji nad tym, jak stosować humanistyczne koncepcje podejścia do archiwów i dokumentów oraz do zarządzania informacją i danymi, tak aby służyły korzyścią dla obywateli i użytkowników, zainteresowanych stron i samorządów.” (Notre objectif est de promouvoir une réflexion sur la manière d’appliquer des approches conceptuelles axées sur l’humain aux archives et aux documents d’activité et à la gestion de l’information et des données, et ce au profit des citoyens, des utilisateurs, des parties prenantes et des collectivités.). Konferencja powinna pokazać w jaki sposób zarządzamy dokumentacją i w jaki sposób wdrażamy nowe rozwiązania w technicznych środowiskach służących różnorodnym dziedzinom humanistycznym.
Dnia 15 stycznia 2019 r., na stronie internetowej Międzynarodowej rady Archiwów ukazał się komunikat o objęciu z dniem 1 stycznia 2019 r. funkcji przewodniczącego Europejskiego Oddziału MRA (European Branch of the International Council on Archives (EURBICA) przez dr Charlesa J. Farrugia. Zastapi on Deborah Jenkins, która sprawowała tę zaszczytną funkcję w latach 2017 – 2018. Dr Charles Ferrugia jest Narodowym Archiwista Malty, wykładowcą akademickim na Uniwersytwcie Maltańskim gdzie w 2005 r. wdrożył nauczanie archiwistyki. W 2005 r. doprowadził do powstania nowej ustawy archiwalnej na Malcie oddzielającej archiwa od bibliotek i utworzenie Narodowej Agencji Archiwalnej.
Obejmując funkcję przewodniczącego EURBICA nie będzie miał łatwego zadania ponieważ pod przewodnictwem poprzedniej przewodniczącej organizacja od 2016 r. bardzo mocno ożywiła swoją działalność. EURBICA (European Regional Branch ICA) jest podstawową komórką skupiającą europejskich członków MRA. Liczy obecnie około 900 członków i jest jednym z największym podmiotów MRA. Oddział jest także główną organizacją zawodową dla archiwistów zarówno Unii Europejskiej, jak i państw europejskich pozostających poza nią.
Czytaj dalej „MRA: Nowy przewodniczący Oddziału Europejskiego MRA”
Narodowe Stowarzyszenie Archiwistyki Włoskiej (l’Associazione Nazionale Archivistica Italiana – ANAI) wydało 1 stycznia 2019 r. wydało publikację, mającą ambicję bycia podręcznikiem, w trudnej dziedzinie ochrony zasobów cyfrowych. Jego celem jest wskazanie procesów wdrażających przechowywanie baz danych i stron internetowych. Dwójka autorów Costantino Ladino i Pasqualina A. Marzotti stanowi tandem informatyczno – archiwistyczny, który podjął się analizy standardów międzynarodowych i krajowych oraz technicznych instrumentów referencyjnych (zapewniających odpowiednią jakość) zabezpieczania danych.
Praca oparta została na szerokich badaniach sektorowych oraz zawiera przykłady procedur oraz schematów metadanych, które można powielać i łatwo zastosować w rozwiązaniach lokalnych. W dobie podejmowania w Polsce prac nad ADE (Archiwum Dokumentów Elektronicznych) nowe publikacje z tej dziedziny winny być bacznie śledzone.
Publikacja wydana była przez Edizione ANAI . Jej promocja odbędzie się 21 stycznia 2019 r. w Rzymie, w Biblioteca Nazionale Centrale, viale Castro Pretorio 105, Sala Macchia, o godz. 16.30.
Publikacja dostępna jest w mediolańskiej internetowej IBS.
Czytaj dalej „WŁOCHY: Dynamiczne pamięci. Przechowywanie baz danych i archiwizacja internetu”
SCRINIUM, SIGILLUM i SFRAGIS, mediewistyka i informatyka – między nimi krążył dr Dariusz Bednarek, z nimi się zaprzyjaźnił, starał się połączyć ich dorobek w formie baz danych, narzędzi i metod przydatnych w pracy archiwistów i sfragistyków. Do Archiwum Państwowego we Wrocławiu trafił 16 października 1986 r. i został tu na dłużej. Doktorat pt. „Cechy zewnętrzne dokumentów Bolesława III księcia legnicko-brzeskiego, ze szczególnym uwzględnieniem pisma” przygotował pod kierunkiem prof. Kazimierza Bobowskiego. Tytuł doktora nauk humanistycznych specjalność historia otrzymał na podstawie uchwały rady Wydziału Nauk Historycznych i Pedagogicznych Uniwersytetu Wrocławskiego 23 listopada 1994 r. Szybko dał się poznać jego otwarty umysł, otwarty na świat, na nowości, na współpracę. W latach 90. XX wieku zaczął być czynny w przestrzeni międzyarchiwalnej. Jego wiedza zawodowa i doświadczenie były wykorzystywane w pracach zespołów naukowych, dzielił się nimi na konferencjach naukowych, a także w kontaktach z młodszymi lub mniej doświadczonymi kolegami.
Już w 1992 r, zaangażował się w pionierskie prace Międzynarodowej Rady Archiwów, których celem była standaryzacja opisu archiwalnego. We wrocławskim archiwum od początku zajmował się komputerami, ich wykorzystaniem w archiwistce, w opracowaniu zasobu. W czasie VI Powszechnego Zjazdu Archiwistów we Wrocławiu w 2012 roku organizował sesję „Standaryzacja w archiwistyce światowej i polskiej. Teoria a praktyka”. Dorzucał też cegiełki do rozwoju nauki, na przykład biorąc udział w redakcji tłumaczenia na język polski Międzynarodowego słownika sfragistycznego. W XXI wieku współdziałał we wprowadzeniu do badań testowych systemu AtoM (Acces to Memory) i wykorzystaniu go do opracowania zasobu Archiwum Państwowego we Wrocławiu, a także we wdrażaniu systemu elektronicznego zarządzania dokumentacją.
Proponowane przezeń rozwiązania były testowane bądź znajdowały zastosowanie nie tylko na gruncie polskiej archiwistyki, ale też poza granicami kraju. Niektóre z Jego pomysłów, jak się z czasem okazało, powstały równocześnie z analogicznymi projektami zachodnioeuropejskimi, ale zupełnie niezależnie od nich. Często były przy tym dojrzalsze. A archiwistyka i sfragistyka to tylko część Jego zainteresowań – zawodowych, popartych pasją prywatną. Wyprzedzał czas, w którym żył. Model opisu wzorca pieczęci, bytu wirtualnego, jest wybornym przykładem integracji informacji przy zastosowaniu systemu informatycznego. Projektował i uczestniczył w projektowaniu norm i działań, które nie zostały wdrożone, bo za trudne, zbyt skomplikowane, bo zmieniły się priorytety… Nie prowadził szkoleń w zakresie opracowania materiałów sfragistycznych, bo kompleksowe wskazówki do ich opracowania, które przygotował kierowany przez niego zespół naukowy, od kilku lat są w wersji projektu. Chciał skanować pieczęcie, aby je publikować w trójwymiarze. Nie zdążył zrobić wszystkiego; my też nie zdążyliśmy dotrzeć z nim do planowanych celów.
8 stycznia 2019 r. zmarł dr Dariusz Bednarek, był w drodze. 12 stycznia spocznie na Cmentarzu Grabiszyńskim we Wrocławiu.
W coraz bardziej cyfrowym świecie powstaje coraz więcej cyfrowych dokumentów. Dlatego archiwa muszą nie tylko oceniać wartość danych cyfrowych generowanych przez władze, sądy i organy konstytucyjne, ale także trwale je chronić i archiwizować, w taki sposób, aby mogły być wykorzystywane przez stulecia. Aby jak najlepiej sprostać tym wyzwaniom, kraje związkowe północnych Niemiec a wiec: Bremen, Hamburg, Meklemburgia-Pomorze Przednie, Saksonia-Anhalt i Szlezwik-Holsztyn, połączyły swoje siły, tworząc Kooperationsverbund „Digital Archiving North (DAN)„.
Podstawowym założeniem projektu jest utworzenie wspólnego repozytorium cyfrowego dokumentów archiwów związkowych obsługiwanych przez dostawcę usług IT. To rozwiązanie pozwala uniknąć tworzenia nadmiarowych lub inaczej redundantnych infrastruktur IT w krajach związkowych uczestniczących w projekcie, co również zmniejsza koszty niezbędne do realizacji tego działania. Dla każdego partnera konfigurowane jest osobne stanowisko, z którego każde działa na własnym serwerze.
