Na 12 – 15 września 2023 r. na Uniwersytecie Stambulskim dwa międzynarodowe stowarzyszenia organizują konferencją poświęconą szeroko pojętej ochronie dziedzictwa cyfrowego, audiowizualnego i muzycznego we współczesnym świecie. Temat to „Współpraca w zachowaniu i ochronie dziedzictwa audiowizualnego i pokrewnego”( Collaborating to preserve and safeguard audiovisual and related heritage). Międzynarodowego Stowarzyszenia Archiwów Dźwiękowych i Audiowizualnych (The International Association of Sound and Audiovisual Archives -IASA) i Międzynarodowa Rada Muzyki Tradycyjnej (Międzynarodowa Rada Muzyki Tradycyjnej – ICTM) wspólnie proponują następujące zagadnienia badawcze:
Tag: archiwa audiowizualne
NIEMCY: Pożar w Medienarchiv Bielefeld
Archiwum Audiowizualne w Bielefeld (Medienarchiv Bielefeld) stworzone przez Franka Beckera w 1975 roku, uważane jest za największą prywatną kolekcję filmów i nagrań w Niemczech. Składa się na nią ponad 100 000 rolek filmowych, a także wiele unikalnych nośników dźwiękowych i drukowanych, a także eksponatów związanych z technologią kinową i sprzętem filmowym.
Rankiem, 24 sierpnia 2022 r. w jednym z zewnętrznych magazynów archiwum medialnego Bielefeld doszło do pożaru. Pożar w piwnicy budynku mieszkalnego wykorzystywanego jako magazyn filmowy prawdopodobnie uszkodził tysiące historycznych taśm filmowych z archiwum medialnego Franka Beckera, niektóre z nich poważnie. W wyniku dochodzenia służb pożarniczych stwierdzono, iż przyczyną pożaru był prawdopodobnie samozapłon starej rolki filmowej.
BIAŁORUŚ: Tymczasem na Białorusi: wystawa on-line o początkach telewizji („Зарождение телевидения в Беларуси”)
Słowo „телевидение” („telewizja”) zostało po raz pierwszy usłyszane w 1900 roku, kiedy to rosyjski oficer Konstantin Pierskij wygłosił w Paryżu, na IV Międzynarodowym Kongresie Elektrotechnicznym, przemówienie na temat „Telewizja jako kino elektryczne”. Pojawienie się najpopularniejszego obecnie środka masowego przekazu poprzedziły odkrycia i wynalazki naukowców z różnych krajów. Nadawanie programów telewizyjnych w ZSRR rozpoczęło się na początku lat 30. XX wieku. W tym samym czasie uruchomiono seryjną produkcję telewizorów: genialna jednostka B-2 odtwarzała nie tylko dźwięk, ale także ruchomy obraz – w okienku o wymiarach 16 × 12 milimetrów, mniejszym nie tylko od ekranu smartfona, ale i od pudełka zapałek. A 65 lat temu, 1 stycznia 1956 r., rozpoczął w Mińsku działalność pierwszy ośrodek telewizyjny w Białoruskiej Socjalistycznej Republice Radzieckiej. Spikerka Tamara Bastun po raz pierwszy zwróciła się do białoruskich widzów słowami: „Dobry wieczór, towarzysze! Szczęśliwego Nowego Roku! Zaczynamy naszą próbną audycję”. Pierwszy program telewizyjny trwał 1 godzinę 55 minut: wyemitowano film fabularny „Pokolenie zwycięzców” z 1955 r. i kronikę filmową „Wiadomości dnia”. Początkowo program składał się z koncertów i spektakli nagrywanych na taśmie i przysyłanych z Moskwy oraz z białoruskich filmów i kronik filmowych, ale już w 1956 r. pojawił się pierwszy magazyn telewizyjny – „Pionierskie Ognisko”.
NIEMCY: Historia Westfalii, pasja reporterska i kasety video
Kiedy na początku lat 80-tych, video stało się nowym i bardziej dostępnym sposobem zapisu filmowego, grupa studentów szkół artystycznych z Essen założyła w 1981 Medienzentrum Ruhr e.V. (MZR), które stawiało sobie za cel dokumentowanie ważnych, ale pomijanych i wręcz stojących w sprzeczności z oficjalnym przekazem medialnym, problemów zagłębia Ruhry.
Na początku skupiano się na ruchu pokojowym i ruchu robotniczym, ochronie środowiska, emancypacji kobiet i kwestiach międzynarodowej solidarności. W późniejszych latach zainteresowano się także tematyką taką jak integracja uchodźców i imigrantów, starość i problemy społeczne, ale także sztuka , kultura i historia regionu. Twórcy dokumentacji filmowej zwracali również szczególną uwagę na zmiany w socjologiczne i strukturalne w wielkoprzemysłowej społeczności Zagłębia Ruhry. W latach 1981-2012 nagrano w ten sposób ponad 4 500 taśm wideo.
Po śmierci członka założyciela MZR Jörga Keweloha w 2012 r. materiał dokumentacyjny nagrany na kasetach wideo były przechowywany na strychu, gdzie z powodu braku odpowiednich warunków przechowywania ulegał stopniowej destrukcji. „Wysokie temperatury i wilgoć spowodowane częściowo nieszczelnym dachem, znacząco wpłynęły na stan fizyczny kaset” – mówi dr. Ralf Springer, dyrektor Bild-, Film- und Tonarchivs des LWL(Landschaftsverband Westfalen – Lippe)-Medienzentrums (LWL MZ). We współpracy MZR i LWL-Industriemuseum Henrichshütte Hattingen, LWL MZ uruchomiło w 2014 roku akcję mającą na celu uratowanie tego już historycznego dorobku dokumentnego, poprzez jego digitalizację, naukowe opracowanie i udostępnienie obywatelom.
Czytaj dalej „NIEMCY: Historia Westfalii, pasja reporterska i kasety video”