ROSJA: Kondolencje z Rosji.

Na stronie Federalnej Agencji Archiwów Rosji, w dniu uroczystości pogrzebowych w Krakowie (18 kwietnia 2010 r.), opublikowano tekst kondolencji szefa Agencji A. N. Artizowa, skierowanych do polskiej Naczelnej Dyrekcji Archiwów Państwowych, w którym w imieniu rosyjskich archiwistów wyraził współczucie i ubolewanie z powodu katastrofy lotniczej pod Smoleńskiem, stwierdzając jednocześnie, że te tragiczne wydarzenia, związane bezpośrednio z obchodami rocznicy zbrodni katyńskiej, są dodatkowym powodem do wzmożenia prac nad likwidacją „białych plam” w historii stosunków polsko-rosyjskich.

 

Tekst w jezyku rosyjskim
oprac. Edyta Łaborewicz
AP Legnica

CZECHY: Kondolencje i wspomnienie o Januszu Kurtyce

Praga 12 kwietnia 2010 r. – Instytut Badania Reżimów Totalitarnych oraz Archiwum Zbiorów Urzędu Bezpieczeństwa (Ústav pro studium totalitních režimů a Archiv bezpečnostních solek) składają głębokie kondolencje wszystkim rodzinom osób, które zginęły w katastrofie lotniczej w Rosji.
Wobec tej tragedii, jej rozmiaru, ciężko jest uwierzyć, że obok pary prezydenckiej Polski oraz pozostałych najwyższych dostojników państwowych i kombatantów II wojny światowej, zginą również prezes partnerskiej instytucji – Instytutu Pamięci Narodowej dr Janusz Kurtyka, który stał na czele IPN-u od 2005 r. To właśnie Janusz Kurtyka był tym, który jako pierwszy przedstawiciel zagranicznej instytucji partnerskiej podpisał 8 września 2008 r. umowę o współpracy z naszym Instytutem i Archiwum. Data tego wydarzenia była symboliczna – 40 lat od chwili, gdy w proteście przeciw okupacji Czechosłowacji spalił się żywcem na warszawskim Stadionie Dziesięciolecia Ryszard Siwiec.
„Współpraca z partnerami zagranicznymi jest dla nas niezwykle istotna. Ponieważ, kiedy będziemy przeprowadzać różne projekty, będziemy mieć większą siłę, gdy się zjednoczymy, niż wówczas, gdy będziemy działać pojedynczo” powiedział wówczas Janusz Kurtyka.
O ścisłej współpracy z polskim Instytutem Pamięci Narodowej oraz Instytutem Polskim w Pradze świadczy także to, że w marcu 2009 r. została, jako wyraz hołdu dla najwyższej ofiary Ryszarda Siwca, przemianowana ul. Havelkova, przy której mieści się nasz Instytut i Archiwum, na ul. Siwca.
Instytut i Archiwum, we współpracy z obydwoma wymienionymi instytucjami polskimi, przygotował także kilka międzynarodowych konferencji i seminariów naukowych.
„Janusz Kurtyka był bardzo wyrazistą osobowością, która kierowała Instytutem Pamięci Narodowej ściśle wytyczoną drogą, pomimo różnych nacisków politycznym. Nasze myśli są z polskimi przyjaciółmi i kolegami nie tylko w Polsce, ale także tu w Czechach”, powiedział po tragedii Pavel Žáček, który z Januszem Kurtyką podpisywał umowę o współpracy i niejednokrotnie się z nim spotykał na konferencjach naukowych na całym świecie.

Jiří Pernes, dyrektor Ústavu pro studium totalitních režimů
Ladislav Bukovszky, dyrektor Archivu bezpečnostních složek
Pavel Žáček, były dyrektor Ústavu pro studium totalitních režimů

tłum. z czeskiego Ivo Łaborewicz
O/Jelenia Góra

Wiecej w języku czeskim

NIEMCY: Instytut Gaucka składa kondolencje z powodu tragicznej śmierci Janusza Kurtyki.

Wyrazy wielkiego smutku oraz współczucia z powodu katastrofy polskiego samolotu pod Smoleńskiem i tragicznej śmierci Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego, jego małżonki Marii Kaczyńskiej oraz wszystkich pasażerów tego lotu, wyraził w liście kondolencyjnym, podpisanym przez Marianne Birthler i Hansa Altendorf, niemiecki Instytut Gauka (Die Bundesbehörde für die Stasi-Unterlagen – BStU).
Szczególnie ciepłe i pełne uznania słowa listu kierowane są pod adresem prezesa Instytutu Pamięci Narodowej, prof. Janusza Kurtyki.
W liście czytamy m in. „Straciliśmy kolegę i przyjaciela, z którym ściśle współpracowaliśmy w dziele opracowywania dziejów komunistycznych dyktatur w naszych krajach. Janusz Kurtyka był zaangażowanym w to co robi, w pełni świadomym celów historykiem i ekspertem, nie tylko na gruncie polskim ale również europejskim. IPN wraz ze śmiercią prof. Kurtyki stracił swojego szefa, który prowadził Instytut od grudnia 2005 w niesprzyjających mu czasach”.

Pełny tekst listu na stronach BStU

Jolanta Leśniewska
AP Kutno

10 kwietnia 2010

Redakcja ArchNetu wyraża żal z powodu śmierci Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej Lecha Kaczyńskiego, jego małżonki
oraz tak wielu wybitnych Polaków.

Łączymy się w bólu i poczuciu niepowetowanej straty
z ich bliskimi.

 

ROSJA: „Katyń. Posłowie”

2 kwietnia br., szef Federalnej Agencji Archiwów A. N. Artizow, po zakończeniu pokazu filmu Andrzeja Wajdy „Katyń” na kanale rosyjskiej TV Kultura, wziął udział w programie „Katyń. Posłowie”. Swoimi wrażeniami o filmie podzielili się także inni znani przedstawiciele rosyjskiego kina, kultury i polityki – m. in. historyk, członek Prezydium Rosyjskiej Akademii Nauk i dyrektor Instytutu Historii Powszechnej A. O. Czubarian, przewodniczący Komitetu ds. Międzynarodowych Dumy Państwowej K. I. Kosaczew, przewodniczący Związku Filmowców Rosji Nikita Michałkow, i inni. Audycję prowadził dziekan Wyższej Szkoły Telewizji Uniwersytetu Moskiewskiego im. M. Łomonosowa i główny redaktor pisma „Klasa Polityczna” B.T. Trietiakow.

 

Więcej w języku rosyjskim
oprac. Edyta Łaborewicz
AP Legnica

NIEMCY: Bundesarchiv: Krótka historia długiej listy.

Bundesarchiv (BA) potrzebowało 5 lat na opracowanie listy 600 tys. żydowskich mieszkańców III Rzeszy z lat 1933-1945, z pełnymi danymi dotyczącymi ich losów w tym okresie. Wszystko zaczęło się w 2002 roku, kiedy to – w zaledwie kilka miesięcy – powstał pierwszy, roboczy spis Żydów niemieckich, wykonany w ramach współpracy BA z instytucjami wspierającymi roszczenia do odszkodowań z polis ubezpieczeniowych na życie, założonych w okresie nazistowskim. Tymi organizacjami były: International Commission on Holocaust Era Insurance Claims (ICHEIC), Gesamtverband der Deutschen Versicherungswirtschaft (GDV) i Stiftung „Erinnerung, Verantwortung und Zukunft“ (EVZ).
W pierwszym etapie tworzenia listy, jej podstawę stanowiła będąca w posiadaniu GDV, elektroniczna baza obejmująca 8,5 mln. osób- posiadaczy polis ubezpieczeniowych z lat 1920-1945. Przeprowadzono wówczas selekcję danych pod kątem wydzielenia z niej mniejszości żydowskiej, co nie było oczywiste, ponieważ przynależność narodowościowa nie wynikała z danych bezpośrednio. Pierwotnie obszar zainteresowania ograniczał się do terytorium Rzeszy w granicach do 1937 roku. Na życzenie jednak ICHEIC badania te rozszerzono również na Sudety i Wolne Miasta Gdańsk. Wkrótce ilość wyselekcjonowanych pojedynczych danych zmniejszyła się do 2,5 mln. Przy tworzeniu listy wykorzystano z zasobu BA dwie elektroniczne bazy danych: Związkowej Księgi Pamięci zawierającej ok. 495 tys. osób i uzupełniająco, kartotekę spisu powszechnego ludności z maja 1939 roku. Poszukiwania przeprowadzano także w Polsce i Izraelu, a w samych Niemczech w specjalistycznych bibliotekach, archiwach państwowych i komunalnych. W efekcie tego, prace nad pierwszą wersją listy osób, w imieniu których mogą występować spadkobiercy o odszkodowania, zamknięto w kwietniu 2003 roku liczbą 360 tys. danych.

 

Czytaj dalej „NIEMCY: Bundesarchiv: Krótka historia długiej listy.”

ROSJA: zapowiedź wystawy „Społeczeństwo sowieckie i wojna. 1941-1945”

Zapowiedziane na 30 marca uroczyste otwarcie historyczno-archiwalnej wystawy pt. „Społeczeństwo sowieckie i wojna. 1941-1945”, z okazji zbliżającej się 65-tej rocznicy zakończenia Wielkiej Wojny Ojczyźnianej, jednego z najbardziej czczonych przez Rosjan świąt, zostały przełożone na 9 kwietnia, z powodu dnia żałoby ogłoszonego po atakach terrorystycznych w moskiewskim metrze, które miały miejsce właśnie 30 marca w godzinach porannych.
Wystawa została przygotowana z wielkim rozmachem, z udziałem wielu instytucji kultury i dziedzictwa narodowego z Rosji (archiwów i muzeów), a także państwowych archiwów Białorusi. Jej celem jest ukazanie różnych społecznych i osobistych aspektów życia w okresie wojny, pojedynczych ludzi i społeczeństwa; dnia powszedniego na froncie, na tyłach i w okupowanych miastach (w tym w oblężonym od 8 września 1941 do 18 stycznia 1944 r. Leningradzie, w którym zginęło prawie milion ludzi); powszechnego wybuchu patriotyzmu.
Jednym z tematów zilustrowanych na wystawie ma być rola Armii Radzieckiej w wyzwoleniu krajów Europy Wschodniej.
Więcej w języku rosyjskim.

oprac. Edyta Łaborewicz
AP Legnica

SŁOWACJA: Pergaminy ze słowackich bibliotek

Słowackie Archiwum Narodowe (Slovenský národný archiv) i Słowacka Biblioteka Narodowa (Slovenská národná knižnica) prezentują obecnie wystawę pt. Odkaz na pergamene (Dziedzictwo na pergaminie), którą w dniach od 9 marca do 30 kwietnia 2010 r. można oglądać (od poniedziałku do piątku, w godz. 8.00-15.30) w Sali wystawienniczej Archiwum Narodowego w Bratysławie (Drotárska cesta 42).
Wystawa powstała w ramach projektu „Badanie, konserwacja i kulturalno-historyczne wartość dokumentów pergaminowych w Słowackiej Bibliotece Narodowej”. Początkowo była przez w Słowackim Narodowym Muzeum Literatury w Martinie (Slovenskom národnom literárnom muzeu v Martine).
W zbiorach Archiwum Literatury i Nauki (Archívu literatúry a umenia) znajduje się blisko 200 pergaminowych rękopisów proweniencji francuskiej, włoskiej, niemieckiej, czeskiej i oczywiście słowackiej, pochodzących od XI do XX wieku. Na wystawie zaprezentowano tylko ich część. Pergaminy spisano w łacinie, po niemiecku, słowacku i w innych językach. Zachowały się też pojedyncze egzemplarze spisane głagolicą i po hebrajsku. Na wystawie można się także zapoznać z procesem wytwarzania pergaminu i jego wykorzystaniem, jak również z narzędziami, które są niezbędne do jego powstania. Częścią wystawy są rozmaite pieczęcie.
Muzeum Literatury wydało do wystawy kolorowy katalog, którego autorami są jego pracownicy: Ing. A. Maková, Mgr. M. Brincková, Ing. I. Kuka, a fotografie sporządziła A. Jančiová. Na umieszczonych w katalogu zdjęciach pokazano m.in. dokumenty: cesarza Karola VI. z 1727 r., cesarza Leopolda I. z 1659 r., hebrajski kodeks z XVIII w., bratysławski antyfonarz z lat 1487-1488, hebrajskie fragmenty z XIV-XV w. i wiele innych.

Słowackie Archiwum Narodowe (Slovenský národný archiv)
Słowacka Biblioteka Narodowa (Slovenská národná knižnica)

oprac. Ivo Łaborewicz
AP O/Jelenia Góra

CZECHY: Archiwum na Facebooku

Starając się dotrzeć z informacjami o swojej działalności i zbiorach, do jak niewiększej liczby potencjalnych badaczy, Okręgowe Archiwum Państwowe w Pradze (Státní oblastní archiv v Praze) założyło właśnie swój profil na Facebooku . Na razie, oprócz podstawowych informacji teleadresowych i godzin otwarcia można tu znaleźć zaproszenia na dwie wystawy, ale profil na pewno będzie się stale rozwijał. Jak bardo? Jest to uzależnione jedynie od inwencji archiwistów oraz odzewu i potrzeb osób odwiedzających ten profil. Jest on pierwszą tego typu prezentacją podjęta przez archiwum w Czechach. Jeszcze nie wiadomo, czy pójdą za nim następne, na razie czekają na efekty praskiego działania.

Facebook Státní oblastní archiv v Praze

oprac. Ivo Łaborewicz
AP O/Jelenia Góra

CZECHY: Czechosłowaccy antyfaszyści w dokumentach (1945-1950)

„Pozostali wierni Czechosłowackiej Republice”. Przepisy dotyczące niemieckich antyfaszystów w Czechosłowacji. Publikacja przygotowana i zmieszczona na stronach Archiwum Narodowego w Pradze (Národní archiv v Praze) Zamieszczono tu urzędowe zarządzenia i wytyczne z lat 1945-1950, dotyczące żyjących w Czechosłowacji niemieckich antyfaszystów. Mają one postać uchwał, rozporządzeń, okólników i dyrektyw, wydawanych przez takie organa jak ministerstwa Spraw Wewnętrznych, Spraw Zagranicznych, Opieki Socjalnej, rad narodowych i inne. Często o sprawach niemieckich mówi się w nich marginalnie, ale na ich podstawie można wyrobić sobie pojęcie o sytuacji ludności niemieckiej w Czechosłowacji i o stosunku do niej władz centralnych i lokalnych oraz o wielu problemach dotyczących tej tematyki. Chodzi oczywiście wyłącznie o tę część Niemców, których urzędnicy uznali za antyfaszystów, i których tym samym nie pozbawiono obywatelstwa i nie wysiedlono. Wobec bardzo silnych powojennych nastrojów antyniemieckich władze państwowe musiały czynić wiele wysiłku, aby zapewnić bezpieczeństwo, a także normalną egzystencję tej części swoich obywateli. Sama praca składa się z dwóch zasadniczych części: wykazu i opisu przeszło 100 tychże przepisów oraz z reprodukcji ich oryginałów w formie zdjęć. Całość poprzedzona została wstępem historycznym autorstwa Davida Kovařika, notą edytorską sporządzoną przez Helenę Novačkovą oraz wykazem użytych skrótów.

oprac. Ivo Łaborewicz
AP O/Jelenia Góra