Baniaque – Strona 113

SZWAJCARIA: Strategia archiwalna po szwajcarsku.

Szwajcarskie Archiwum Federalne (Schweizerischen Bundesarchiv –BAR) działając na podstawie prawa federalnego o archiwizacji (Art. 2 Abs. 2 Bundesgesetz über die Archivierung vom 26. Juni 1998 -BGA), przedstawiło swoją strategię działania na lata 2011- 2015. Zawiera ona cztery główne założenia skupione wokół zagadnień digitalizacji zasobu i Records Management, w warunkach społeczeństwa informacyjnego i e-Governments:
1. Archiwizacja zasobów zdigitalizowanych
Istniejące rozwiązania IT wykorzystywane będą do digitalizacji zasobu archiwalnego w uzgodnieniu z potrzebami zarządzających dokumentacją jednostek.
Obejmuje to wszystkie etapy procesu archiwizacji, zdefiniowane w strategii jako; identyfikacja i selekcja materiałów, przygotowanie i transmisja do BAR, ich bezpieczne przechowywanie i ochrona, aż do wdrożenia do ponownego użytkowania przez wytwórców i użytkowników. Jednostki, na których spoczywać będzie obowiązek archiwizacji, będą wspierane przez BAR, lub też będą mogły korzystać za pełną odpłatnością z usług innych podmiotów.
2. Archiwizacja dokumentacji tradycyjnej.
Tradycyjne dokumenty będą również wartościowane, opracowywane i przejmowanego zasobu archiwalnego. Jednocześnie do końca roku 2011 dokumentacja tradycyjna przestanie być wytwarzana przez aktotwórców, na których spoczywa obowiązek przekazywania dokumentów do BAR. Dokumentacja w postaci papierowej będzie mogła być wytwarzana tylko w szczególnie uzasadnionych przypadkach.
3. Integracja systemu zarządzania informacją.
W ramach zarządzania informacją BAR oferuje swoje wsparcie przy opracowaniu systemu klasyfikacji, przepisów organizacyjnych oraz perspektywicznego wartościowania, jak również przy wprowadzaniu sytemu GEVER (elektronische Geschäftsverwaltung). Strategia rządu federalnego obowiązująca od 2002 roku zakłada wprowadzenie tego systemu przez wszystkich aktotwórców do końca 2011 roku. GEVER jest głównym narzędziem świadczenia usług e-administracji. Zakłada on wprowadzenie standardowego interfejsu do bezpośredniego komunikowania się ze sobą systemów pochodzących od różnych producentów, a także komunikowania się za pośrednictwem poczty e-mail lub formularzy elektronicznych, dzięki czemu sprawy mają być rozpatrywane szybko, a sam system ma być przyjezdny dla obywatela. Wprowadzenie w życie zasady ujednoliconego porządku i struktury dokumentów ma również uprościć dostęp do informacji publicznej i umożliwić jednocześnie efektywną realizację prawa publicznego.
4. Integracja systemu udostępniania zasobu archiwalnego.
Konsekwencją powyższych regulacji jest budowa i rozbudowa szerokiego systemu udostępniania online połączonego z systemem wyszukiwawczym. Wymaga to stworzenia niezbędnej infrastruktury, podobnie jak gwarancji łączności pomiędzy różnymi systemami informatycznymi.
W realizacji wszystkich czterech celów strategii, kładzie się duży nacisk na usprawnienie procesów zarządczych. Ma to zapewnić zwiększenie efektywności i zmniejszenie kosztów ponoszonych na biurokrację. Priorytetem jest również umożliwienie bezpłatnego dostępu online do zasobu archiwalnego.
W warunkach szwajcarskich BAR jest głównym organizatorem i koordynatorem procesów związanych w wprowadzaniem systemu elektronicznego zarządzania zasobami archiwalnymi.W ten sposób wypełnia ono również zadania ustawowe, mające przyczynić się do realizacji zasady demokratycznego państwa prawa oraz przejrzystości procesu podejmowania decyzji przez jego instytucje.

Na podstawie: Neues Tool zur Erstellung eines Ordnungssystems
Jolanta Leśniewka
AP Oddział Kutno

ROSJA: „Dokumentacja w społeczeństwie informacyjnym: optymalizacja obiegu dokumentów”. XVIII Międzynarodowa Konferencja Naukowa.

Rosja: w dniach 26-27 października 2011 r. w Moskwie odbędzie się XVIII Międzynarodowa Konferencja Naukowa na temat „Dokumentacja w społeczeństwie informacyjnym: optymalizacja obiegu dokumentów”. Organizatorami są: Federalna Agencja Archiwalna (Rosarchiv), Wszechrosyjski Naukowo-Badawczy Instytut Zarządzania Dokumentacją i Archiwum (VNIIDAD), Rosyjski Państwowy Uniwersytet Humanistyczny w Moskwie (RGGU), a także Państwowy Uniwersytet Zarządzania w Moskwie (ГУУ), Rosyjskie Towarzystwo Historyków-Archiwistów (РОИА) i kilka innych organizacji.
Komitet organizacyjny konferencji zaplanował dyskusje nad takimi zagadnieniami, jak m.in.: – nowe trendy w zakresie polityki państwowej w dziedzinie zarządzania dokumentami i rozwój ram regulacyjnych;
– metody monitorowania i optymalizacji ilości dokumentów w administracji oraz w strukturach firm;
– czynniki wpływające na strukturę dokumentu, jego parametry jakościowe i ilościowe;
– międzynarodowe doświadczenia w zarządzaniu dokumentami;
– perspektywy rozwoju współpracy między agencjami elektronicznego zarządzania dokumentami i e-administracji;
– szkolenia i rozwój umiejętności w zakresie zarządzania dokumentami.
Po konferencji zostanie opublikowany zbiór materiałów.
Obrady będą miały miejsce w sali konferencyjnej Rosyjskiego Archiwum Państwowego Historii Społeczno-Politycznej (RGASPI) w Moskwie.

Więcej w języku rosyjskim.

Edyta Łaborewicz
AP Legnica

UKRAINA: II seminarium sfragistyczne w Kijowie

Головною темою другого сфрагістичного семінару, який планується провести 18-20 листопада 2011 р. у Києві (співорганізатори – Інститут української археографії та джерелознавства ім. М.С.Грушевського НАН України та Музей Шереметьєвих), пропонується «Печатка як форма комунікації (культурний код) від Середньовіччя до Нового часу».
Певною інспірацією для обрання такої назви послугували праці Томаша Крейчіка, Рішарда Кєрсновського та ін. дослідників, що розглянули печатку (і монету) як складову частину культури, свідомості, мистецтва середньовіччя.
Образ (imago) на печатці виконував роль (ре)транслятора інформації. Тому значення сфрагісу було незмірно більшим, аніж супроводження документа. Sigillum, за визначенням Конрада фон Муре (1275/1276), був тілом документу.
Наскільки та в якій мірі це «тіло» було способом комунікації, культурним кодом у різних періодах, у різних суспільних групах, у sacrum та profanum? Що творці та замовники хотіли переказати потенційним реципієнтам через образ, що imago narrat? Наскільки він був співзвучний з іншими іконографічними пам’ятками – монетами, іконами, медалями (медальонами), портретом?
Багатовекторність виміру печатки – від конкретного засвідчення події, факту, особи до категорій історичної пам’яті, естетичного смаку, форми впливу на свідомість, означення суспільної позиції, політичних, релігійних, соціальних аспірацій спонукає до глибшої розмови про роль печатки у культурній, соціальній, політичній, релігійній антропології, іконографії, ментальності, юридичній культурі.
Окремий аспект – печатка як віддзеркалення України на межі візантійської та західно-римської цивілізацій.
Виходячи з вище зазначеного, пропонований тематичний блок питань, який обговорюватиметься на семінарі, є таким:

1. Печатка як юридичний знак, форма правничої культури. Печатка і документ. Місце та роль печатки у будові документу (коробораційних формулах, від лат. сorroboratio – завірення, підтвердження).
2. Сфрагістичні написи (леґенди, монограми, літери, цифри) – питання мови, форми, стилю.
3. Печатка у вимірі культурної, соціальної, політичної, релігійної антропології. Sigillum як вираз соціальних амбіцій, статусу, політичної програми, теологічних імперативів.
4. Печатка як іконографічне джерело. Образ на печатці. Його значення як витвору мистецтва, як взірець аґіографічних сюжетів.
5. Печатка як приклад співіснування візантійської та західно-римської традицій в українській культурі. Західні іконографічні, геральдичні сюжети, латина в українській сфрагістиці.

Інформацію про участь у семінарі (тему виступу) просимо надсилати до 1 жовтня 2011 р. за адресами:

Олег Однороженко – rus-ruthenia@ukr.net
Віталій Перкун – vitaliy.perkun@uw.edu.pl

SZKOCJA: II Światowa konferencja stowarzyszeń zawodowych archiwistów (SPA) zrzeszonych w MRA.

W dniach 30 sierpnia 2 września 2011 r. w Edynburgu odbyła sie II Światowa konferencja stowarzyszeń zawodowych archiwistów (SPA) zorganizowana przez Archives and Records Association (Stowarzyszenie archiwistów Zjednoczonego Królestwa i Irlandii).
Na spotkaniu ustanowiono forum dyskusyjne gdzie przedstawiciele stowarzyszeń zawodowych archiwistów i stowarzyszeń zawodowych records management mogli wzajemnie dzielić się swoja wiedzą i doświadczeniami z zakresu zarządzania informacja i jej przechowywania.
Na program konferencji złożyło się sześć sekcji:
1. Deklaracja uniwersalna o archiwach.
2. Rozwój modelu kompetencyjnego.
3. Zarządzanie stowarzyszeniami w czasach trudności finansowych.
4. Polityka rządów i archiwów.
5. Konsolidacja stowarzyszeń archiwistów i records management; konsolidacja stowarzyszeń archiwistów i bibliotekarzy.
6. SPA- przeszłość i przyszłość

W trakcie konferencji fetowano 35 jubileusz istnienia Sekcji Stowarzyszeń Zawodowych (SPA) Międzynarodowej Rady Archiwów.
Zaprezentowano także podręcznik dla opracowania modelu kompetencyjnego archiwisty: Sharpe Your Own Archivist.

Więcej

oprac. Adam Baniecki
AP Lubań

ROSJA: „Doświadczenie niewoli, 1914-1918”

„Doświadczenie niewoli, 1914-1918”– to tytuł wystawy, która zostanie otwarta 28 września 2011 r. w sali wystawowej Rosyjskiego Państwowego Archiwum Historycznego w Petersburgu (Zanevsky Prospect, 36); organizatorami są: Federalna Agencja Archiwów Rosji, Rosyjskie Państwowe Archiwum Wojenno-Historyczne, Rosyjskie Państwowe Archiwum Historyczne, Wojskowe Muzeum Historyczne Artylerii, Inżynierii i Łączności, Państwowe Muzeum Historii Politycznej Rosji.
Wobec zbliżającej się setnej rocznicy wybuchu I wojny światowej, wystawę poświęcono doświadczeniu niewoli wojennej, która w latach 1914-1918 po raz pierwszy stała się zjawiskiem masowym: z 60 milionów ludzi, którzy zostali w tym czasie powołani pod broń, lub brali udział w działaniach wojennych w innej formie, ponad 8 milionów trafiło do obozów jenieckich; półtora miliona z nich stanowili żołnierze i oficerowie armii rosyjskiej.
Dokumenty na wystawie podzielono na sekcje tematyczne, dotyczące m.in. prawnych aspektów jeniectwa wojennego, warunków bytowych w obozach (wyżywienia i norm sanitarnych, możliwości praktyk religijnych, organizacji działalności kulturalnej), jak i repatriacji jeńców wojennych i tzw. wysiedleńców po I wojnie światowej.
Na wystawie pokazane będą – w większości po raz pierwszy – oryginalne dokumenty, fotografie, odręczne prace więźniów, eksponaty muzealne, które pomogą wyobrazić sobie życia obozowe oficerów i żołnierzy armii rosyjskiej, niemieckiej i austro-węgierskiej, relacje w społeczności ludzi doświadczonych niewolą, rzuconych w nieprzyjazne środowisko, ich zderzenie z obcą kulturą; także reakcje na rewolucyjne i polityczne wstrząsy lat 1917-1918 w Europie.
W rezultacie dramatycznego doświadczenia wojny światowej z lat 1914-1918, 47 państw podpisało w 1929 r. Konwencję Genewską w sprawie traktowania jeńców wojennych. ZSRR – następca przedrewolucyjnej Rosji – nie był stroną Konwencji i nie stosował jej ustaleń, czego tragiczne skutki dotknęły radzieckich jeńców wojennych w czasie II wojny światowej.

Więcej w języku rosyjskim
Edyta Łaborewicz
AP Legnica

POLSKA: Nowe regulacje prawne w zarządzaniu dokumentacją współczesną

W dniach 8-9 września odbyło się w Zielonej Górze VIII Ogólnopolskie Seminarium Archiwalne, zorganizowane przez Stowarzyszenie Archiwistów Polskich, Naczelną Dyrekcję Archiwów Państwowych, Archiwum Państwowe w Zielonej Górze oraz Uniwersytet Zielonogórski, który gościł uczestników w swojej siedzibie.
W pierwszym dniu seminarium dr Ewa Perłakowska (NDAP) przypomniała okoliczności i proces przygotowywania rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 18 stycznia 2011 r. w sprawie instrukcji kancelaryjnej, jednolitych rzeczowych wykazów akt oraz instrukcji w sprawie organizacji i zakresu działania archiwów zakładowych, a także przybliżyła jego treść. Przepisy te dopuszczają nowe metody – stosowanie narzędzi informatycznych do zarządzania dokumentacją w urzędach administracji samorządowej, nadal w ramach systemu kancelaryjnego i akt spraw, lecz tym razem w postaci wyłącznie elektronicznej. Referentka zauważyła jednak, że rzeczywistość jest znacznie bardziej złożona, powstają systemy krzyżowe, projekty dedykowane, wykraczające poza jedną instytucję, niemożliwe do zachowania w postaci zespołu archiwalnego zgodnie z tradycyjną definicją. Nawiązał do tego Kazimierz Schmidt (MSWiA, Departament Społeczeństwa Informacyjnego), mówiąc o ewolucji działania administracji i gromadzeniu wielu informacji w jednym systemie, mogącym mieć architekturę rozproszoną, a zawartość współtworzoną bezpośrednio przez obywateli. Wspomniał przy tym o przygotowywanych kolejnych przepisach, które umocują dokument elektroniczny w przestrzeni publicznej i rzeczywistości administracyjnej, co może przyczynić się do zaniku akt spraw w przypadkach zarządzania informacją w systemie informatycznym. Krótko przedstawił też dokument elektroniczny, jego strukturę i metadane konieczne do poprawnego zarządzania i zachowania.

Czytaj dalej „POLSKA: Nowe regulacje prawne w zarządzaniu dokumentacją współczesną”

NIEMCY: STASI na podsłuchu – niezwykły spektakl dźwiękowy w Berlinie.

Zarówno w Polsce jak i w Niemczech, ten rok znaczy kolejne, okrągłe rocznice związane z wydarzeniami z niedawnej przeszłości – 50 rocznica budowy muru berlińskiego w Niemczech, w Polsce 30 rocznica podpisania porozumień sierpniowych. Na liście projektu UNESCO „Memory of the World“ znalazło się 14 obiektów archiwalnych (dokumenty, filmy, fotografie) dotyczących muru berlińskiego, od jego budowy w 1961, poprzez jego ofiary i upadek, a także traktat Dwa plus cztery, który otworzył drogę do zjednoczenia Niemiec i słynna notatka Günter Schabowskiego rzecznika rządu, który w wywiadzie telewizyjnym z 9 listopada 1989 wygłosił oświadczenie, że „…wydano dziś zarządzenie pozwalające każdemu obywatelowi NRD wyjechać z kraju”.
W pejzażu historycznym Berlina wydarzenia te, są ciągle żywe i stanowią temat inspiracji nie tylko dla historyków i świadków, ale także dla artystów. Berlińska grupa teatralna „Rimini Protokoll” przy współpracy z Bundesbeauftragte für die Stasi-Unterlagen (BSTU) zrealizowała projekt artystyczny oparty o zachowane w archiwach STASI nagrania i dokumenty, w postaci spektaklu akustycznego, zatytułowanego „50 Aktenkilometer – ein begehbares Stasi-Hörspiel“. Realizacja projektu poprzedzona była półroczną kwerendą protokołów i nagrań dźwiękowych z podsłuchów i rewizji oraz zbieraniem wspomnień świadków. Nie jest to jednak zwykłe słuchowisko, którego możemy posłuchać w domowym zaciszu. To aktywna forma artystyczna – coś jak performens. Słuchacz wyposażony w telefon komórkowy i słuchawki porusza się po centrum Berlina z mapą w ręku, na której zaznaczono ponad 100 miejsc, w których można odsłuchać autentyczne nagrania operacyjne STASI oraz poruszające relacje świadków, którym towarzyszą np. dźwięki zatrzymującego się z piskiem opon samochodu policyjnego, czy propagandowych pieśni wykonywanych z orkiestrą symfoniczną. Są tam równie nagrania z rewizji dokonywanych w prywatnych mieszkaniach, rozmowy telefoniczne prowadzone przez funkcjonariuszy podczas czynności operacyjnych, przesłuchania podejrzanych politycznie. Słuchacze w czasie tego swoistego spektaklu otrzymują SMSy z wskazówkami, ostrzeżeniami i pytaniami. Telefon służy nie tylko jako przekaźnik informacji i nagrań, ale również służy do śledzenia słuchacza. W ten sposób uczestnik śledzi tamte wydarzania i jednocześnie jest śledzony, aby chociaż trochę poczuć atmosferę tamtych czasów. Odsłuch poszczególnych nagrań nie jest przypadkowy- powiązane są one z miejscem, w którym się rozegrały. Uczestnicy swobodnie mogą kreować kształt odbioru poprzez kolejność poruszania się po mieście. Mogą również identyfikować miejsca związane z tamtymi wydarzeniami, które dzisiaj w przestrzeni miasta pełnią zupełnie inną funkcję.
Podobne formy przekazu historii, oparte na wykorzystaniu autentycznych dokumentów w formie dźwiękowej, połączone z empatycznym wciąganiem uczestników w przedstawiane wydarzenia, nie są nowością. Projekty dotyczące nazizmu realizowane były już w Austrii – Audioweg Gusen“ Christiana Mayer i w Monachium -„Memory Loops“ Michaela Meliána.
Dziś „uzbrojeni” w dużo doskonalszą technikę i jej gadżety możemy snuć tylko przypuszczenia, co by było gdyby ówczesne służby bezpieczeństwa wyposażone byłe w podobne urządzenia. Tym, którzy do 31 października nie wybierają się do Berlina, pozostaje np. obejrzenie nagrodzonego Oskarem w 2006 roku niemieckiego filmu „Życie na podsłuchu”, w sposób nieco przewrotny pokazujący mechanizmy działania tego systemu.

Więcej:
Dokument aus dem Bundesarchiv von UNESCO zum Welterbe erklärt
Rimini Protokoll. Du bist nicht allein!

oprac. Jolanta Leśniewska
AP Oddział Kutno

SŁOWACJA: Przewodnik po zasobie archiwum teatralnego

Jedną z najmłodszych instytucji archiwalnych na Słowacji jest z całą pewnością Archiwum Instytutu Teatralnego, które powołano dożycia 27 września 2002 r. decyzją Departamentu Archiwów Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Geneza tego archiwum sięga jednak początki lat 50-tych XX w., gdy systematyczne gromadzenie dokumentacji dotyczącej historii teatru na Słowacji rozpoczęło dziejesz Słowackie Muzeum Narodowe w Bratysławie.
Archiwum Instytutu Teatralnego gromadzi, opracowuje naukowo i udostępnia dokumenty archiwalne wytworzone przez teatry i związane z kulturą życia teatralnego na Słowacji. Jego zbiory składają się z dokumentów pisanych i wizualnych, posiadających ogromną wartość historyczną i kulturową, obejmujące początki i historię kultury teatralnej na Słowacji. Latem 2011 r. zbiory te doczekały się specjalistycznej publikacji, którą jest opracowanie autorstwa Rudolfa Hudeca, pt. „Krótki przewodnik po archiwach Instytutu Teatralnego Bratysławie” (oryg.: Krátky sprievodca Archívom Divadelného ústavu), wydany przez „Divadelný ústav v Bratislave” w skromnym nakładzie 400 egzemplarzy (ISBN 978-80-89369-29-4). Książka liczy sobie 120 stron.
Książkę otwiera krótki wstęp, omawiający historię Instytutu Teatralnego, którego podstawowym zadaniem jest prowadzenie kompleksowych badań kultury teatralnej na Słowacji od momentu powstania tu pierwszej sceny zawodowej w 1920 r., jak również zbieranie, opracowywanie i przechowywania dokumentacji z tym związanej. Następnie przedstawiono dzieje samego archiwum, utworzonego w 2002 r. jako odrębny dział w ramach Instytutu. Autor omawia jego obsadę kadrową i proces gromadzenia oraz opracowywania zasobu archiwalnego. Podstawową część publikacji zajmuje spis zespołów i zbiorów archiwalnych, przechowywanych w archiwum teatralnym. Każdy z zapisów posiada stałą strukturę: nazwa zespołu lub kolekcji, daty skrajne, objętość w mb, dane na temat dziejów danej instytucji (lub życiorys osoby), informacje o dziejach zbiorów i sposobie ich opracowania, krótki opis zawartości oraz informacja o wykorzystaniu materiałów w badaniach naukowych. Największa część zbiorów obejmuje spuścizny aktorów, reżyserów, śpiewaków operowych, nauczycieli teatralnych, lalkarzy, tancerzy baletowych i choreografów, twórców librett, dyrygentów, tłumaczy i dramaturgów, historyków teatru, krytyków, teatrologów. Pozostałe materiały dotyczą działalności teatrów i muzeów. Inną dużą część zbiorów stanowią materiały związanych z teatrem urzędów centralnych, wydawnictw i redakcji czasopism, instytucji kulturalnych i różnych organizacji. Zasób archiwum uzupełniają zdjęcia, negatywy, slajdy, plakaty i ulotki, czasopisma, materiały teatrów amatorskich, czy też wspaniała kolekcja tzw. „kopert inscenizacyjnych”, licząca prawie 11.500 jednostek aktowych.
Przewodnik ten przynosi więc wszystkie podstawowe informacje na temat zespołów i zbiorów archiwalnych, i jest nie tylko dokumentacją zgromadzonych materiałów, co przede wszystkim doskonałą pomocą i narzędziem badawczym dla wszystkich miłośników teatru na Słowacji.

Więcej: Divadelný ústav

oprac. Ivo Łaborewicz
AP O/Jelenia Góra

CZECHY: Konferencja „Co po nas zostanie”

Dnia 22 września 2011 r. odbędzie się w Czechach już 6 konferencja z cyklu „Co po nas pozostanie”, zorganizowania przez praskie Archiwum Narodowe oraz obywatelskie stowarzyszenie CNZ (skrót od tematu konferencji: „Co po nás zbude”). Stowarzyszenie to powstało w 2008 r., choć swymi prapoczątkami sięga roku 2003, a jego głównymi celami są m.in.: podnoszenie poziomu długoterminowego przechowywania dokumentów elektronicznych; udział w przygotowywaniu przepisów prawa dotyczących dokumentacji elektronicznej; wspieranie rozwoju zawodowego personelu kancelarii i archiwów poprzez wymianę doświadczeń oraz organizowania i promowania programów edukacyjnych i seminariów.
Przygotowywana konferencja odbędzie się pod hasłem: „Dokumenty elektroniczne – nowe możliwości, nowe niebezpieczeństwa”. Jej uczestnicy koncentrować się będą na aktualnym stanie używania i przechowywania dokumentów elektronicznych. Poruszone zostaną problemy m.in. związane z tworzoną obecnie elektroniczną dokumentacją medyczną oraz sądową. Referat wprowadzający zaprezentuje działalności Europejskiego Instytutu Norm Telekomunikacyjnych – „ETSI” – (European Telecomunication and Standard Institute), który opracował latem tego roku nowy standard bezpiecznego i długotrwałego przechowywania dokumentów elektronicznych. Pozostałe wystąpienia koncentrować się będą na nowych możliwościach wykorzystania dokumentów elektronicznych, w świetle rozwiązań technicznych, nowych przepisów, jak również nad problemami wynikającymi z powszechności korzystania z dokumentów elektronicznych. Część rozwiązań wprowadzonych w Czechach będzie porównywanych z doświadczeniami w zarządzaniu dokumentami elektronicznymi na Słowacji.
Konferencja odbywać się będzie dwóch blokach tematycznych w dwóch salach wykładowych. Chcący wziąć udział w konferencji mogą zarejestrować się na stronie www.cnz.cz, wypełniając odpowiedni formularz. Opłata konferencyjna wynosi 600 CZK wypłacane w 1000 CZK (z VAT). Konferencja odbędzie się w czwartek 22 września 2011 r. w salach Archiwum Narodowego w Pradze (Národníh archiv Praha – Chodovec), początek o godz. 9:00. Program konferencji dostępny jest na stronie „Elektronické dokumenty – nové možnosti, nová rizika“

ooprac. Ivo Łaborewicz
AP Jelenia Góra

„Archiwista Polski”, nr 2 (62) 2011

Materiały VI Powszechnego Zjazdu Archiwistów Polskich (Wrocław, 5-7 września 2012 r.): Zatrzymać przyszłość, dogonić przeszłość. Archiwa, nowoczesne państwo i społeczeństwo (odezwa programowa organizatorów)
Jubileusz toruńskiej archiwistyki: harmonogram obchodów.

Studia i materiały
Robert Degen (UMK) w opracowaniu zatytułowanym Selekcja archiwalna jako konstruowanie zbioru źródeł historycznych w Polsce wskazuje, iż narzędzia selekcji stosowane przez polskich archiwistów nie zawsze gwarantują zachowanie źródeł o właściwym potencjale informacyjnym, często nie są też one reprezentatywne w stosunku do ogółu wytworzonej dokumentacji.
Hubert Wajs (AGAD) omawia Dokument elektroniczny jako obiekt archiwalny, skupiając się na modelu Open Archival Information System (OAIS). Model ten to organizacja ludzi i systemów, które przechowują informacje i zapewniają im trwanie w długim okresie. Z nim właśnie kojarzone są rozwiązania stosowane w wielu krajach europejskich, Ameryce, a także w Polsce (polski prototyp zbudowany we wspólpracy NDAP i NASK). Autor zwraca także uwagę na nieustanny rozwój technologii i coraz nowsze wytwarzane przez nią obiekty cyfrowe, które bardzo trudno poddają się archiwizowaniu (blogi, Twitter, Facebook, fora, Wiki itd.).
Powyższe 2 referaty zostały wygłoszone na na XVIII Powszechnym Zjeździe Historyków Polskich w Olsztynie we wrześniu 2009 r.

Anna Barszcz (Archiwum Akt Jawnych Kancelarii Prezesa Rady Ministrów) w referacie pt. Przepisy regulujące nadzór nad narastającym zasobem archiwalnym w Polsce w latach 1951-2002 omawia podstawy prawne nadzoru, kwestie związane z przeprowadzaniem kontroli, wydzielaniem dokumentacji do brakowania, uzgadnianiem przepisów kancelaryjnych oraz porządkowaniem i przekazywaniem materiałów archiwalnych do archiwów państwowych.
Hubert Mazur (AP Kielce) w obszernym artykule: Działalność edukacyjna archiwów państwowych na przykładzie Archiwum Państwowego w Kielcach (wybrane zagadnienia) podjął próbę przybliżenia tejże problematyki, ze szczególnym uwzględnieniem lekcji archiwalnych.

ABC archiwisty zakładowego
Marek Konstankiewicz przedstawia Wykaz ważniejszych aktów prawnych regulujących zasady postępowania z dokumentacją (cz. XL), obejmujący akty prawne, które weszły w życie w okresie od 1 stycznia do 31 marca 2011 r.
Recenzje i omówienia
О. Алфьоров, О. Однороженко, Українскі особові печаткі ст. за матєріламі київских архівосховищ, Харків 2008, сс. 199 (Marcin Hlebionek)
Kronika
– Działalność statutowa Stowarzyszenia Archiwistów Polskich Oddział w Legnicy w roku 2010 (Anna Modzelewska, Magdalena Kacprzak),
– Kilka słów o litewskiej sieci archiwalnej i działalności Stowarzyszenia Archiwistów Litewskich (Aleksandra Jabłońska)

Hanna Staszewska