Kiedy w marcu 2009 r. doszło do bezprecedensowej katastrofy budowlanej archiwum miasta Kolonii, bezpowrotnie zniszczeniu uległo tysiące dokumentów, a pozostałe wymagały wieloletniej pracy konserwatorów oraz archiwistów. Prace zabezpieczające konserwatorsko i scalające rozproszone akta nie zostały zakończone do dziś. To tragiczne doświadczenie stworzyło w Kolonii wysoko wykwalifikowane środowisko zawodowe specjalizujące się w ratowaniu materiałów archiwalnych. Konserwatorzy z Kolonii są teraz ekspertami, którzy służą swoją wiedzą i doświadczeniem po katastrofach na całym świecie.
W samej Kolonii pracuje70 pracowników wyłącznie nad zabezpieczeniem i konserwacją materiałów archiwalnych, które uległy zniszczeniu podczas katastrofy z 2009 r. Ratowanie i pierwsza pomoc w ratowaniu dóbr kultury stało się ich znakiem rozpoznawczym. Po pożarze w Muzeum Narodowym w Rio de Janeiro w 2018 r. zaangażowane zostały do prac ratunkowych konserwator zabytków NadineThiel, obecnie kierownik działu renowacji i konserwacji zbiorów w nowym Archiwum Miejskim w Kolonii oraz zastępca dyrektora archiwum dr Ulrich Fischer. Po katastrofie zaś powodziowej w 2021 r. pracownicy z Kolonii uczestniczyli w ratowaniu archiwów i dóbr kultury w Stolbergu i dolinie rzeki Ahr, które szczególnie ucierpiały. Samo Archiwum kolońskie jest określane jako największy w Europie warsztat renowacji papieru. Nie bez przyczyny więc w Kolonii powołano organizację specjalizującą się w zapobieganiu i usuwaniu skutków zniszczeń dóbr kultury.
W wywiadzie udzielonym 18 maja 2022 r., przewodniczący Państwowej Służby Archiwalnej Ukrainy Anatolij Chromow pytany był o działania podjęte przez ten organ w celu zachowania archiwów w czasie wojny oraz ich przyszłości, które – jak dla całej Ukrainy – zależą od wyniku wojny.„Będzie zwycięstwo, będą reparacje, a problematyczne kwestie zostaną rozwiązane”. Według niego, po zwycięstwie będzie można poruszyć kwestię zwrotu ukraińskich dokumentów nielegalnie wywiezionych przez Rosję „w czasach imperialnych i sowieckich”, które „powstały na naszym terytorium, ale zostały zabrane do centrum”. Mówiąc o ewakuacji archiwaliów do bezpiecznych regionów, zauważył, że problem polegał na tym, że każdy region był pod ostrzałem, nie powstała odpowiednia infrastruktura archiwalna, repozytoria były przepełnione, a ewakuacja nie zawsze była „stuprocentowym panaceum”. „Przyjęcie nowej ustawy, która reguluje budowę jednego pionu sektorowego wszystkich archiwów państwowych, pomogłoby rozwiązać wiele problemów organizacyjnych, które pojawiają się dzisiaj podczas ewakuacji”. 
W ramach Międzynarodowego Dnia Archiwów w roku 2022 Powiatowe Archiwum Państwowe w Semilech (Státní okresní archiv Semily) przygotowuje wystawę pt. „W ostatniej podróży – śmierć i pogrzeby w dorzeczu Izery na przestrzeni wieków” (Na poslední cestě – smrt a pohřby v Pojizeří napříč staletími), której wernisaż planowany jest na piątek 3 czerwca o godz. 17:00 w siedzibie Archiwum przy ul. Archivní 570. Do dziś żaden lekarz nie wynalazł serum nieśmiertelności, a więc pomimo nadziei i pragnień wielu ludzi, nasze ziemskie życie jest ograniczone – i to w sposób bezwzględny oraz równy dla wszystkich – narodzinami i śmiercią. W ubiegłym roku pracownicy Muzeum Czeskiego Raju w Turnovie nie przestraszyli się tego i zorganizowali wystawę, której niezwykły sukces w skłonił archiwistów do jego powtórzenia, lecz w innej scenerii.
