Przy czeskiej Filmotece Narodowej (Národní filmový archiv) od wielu lat funkcjonuje specjalne kino „Ponrepo”, w którym prezentowane są, jak głosi jego slogan reklamowy, „filmy, których nie zobaczysz nigdzie indziej” (filmy, které jinde neuvidíte). Są to najważniejsze dzieła i rarytasy kina światowego, klasyka i współczesność, pokazywane bezpośrednio z taśmy filmowej, a nie z projektora cyfrowego.
W najbliższych dniach kino „Ponrepo” zaprezentuje swoim widzom specjalny cykl filmów jednego z największych polskich reżyserów Wojciecha Jerzego Hasa (1925-2000). Program cyklu Wojciecha Jerzego Hasa został przygotowany z okazji 100 rocznicy jego urodzin, we współpracy w Instytutem Polskim w Pradze. Czescy organizatorzy przytaczają słowa reżysera, iż „każdy film jest jak sen (…) W filmowym śnie często wplata się dziwny węzeł czasu. Przeszłość splata się z teraźniejszością, dawne wydarzenia wysuwają się na pierwszy plan obecnej rzeczywistości.
Podświadomość przenika rzeczywistość – a sen w ten sposób odsłania przedsmak przyszłości.
W ramach cyklu czescy widzowie będą mogli zobaczyć pięć filmów:
– 20 listopada „Pętla” (czeskie Smyčka) z 1958 r.
– 22 listopada „Rękopis znaleziony w Saragosscie” (czeskie Rukopis nalezený v Zaragoze) z 1965 r.
– 24 listopada „Sanatorium pod klepsydrą” (czeskie Sanatorium na věčnosti) z 1973 r.
– 26 listopada „Osobisty pamiętnik grzesznika przez niego samego” (czeskie Hříšníkovy soukromě paměti) z 1985 r.
– 2 grudnia „Jak być kochaną” (czeskie Jak být milována) z 1963 r.
O kinie tym jego kierownik David Havas powiedział: „Ponrepo to starannie zaprojektowana przestrzeń, której celem jest zaskakiwanie. Wyświetlamy filmy, o których widzowie często nie mają pojęcia, że sami chcieliby je zobaczyć. Wierzymy, że dzięki starannie dobranym i nieoczekiwanym tytułom, każdego dnia mogą odkrywać nowe, odmienne oblicze kina”.
Kino mieści się na Starym Mieście w Pradze, ul. Bartolomějská 11, w zabytkowych wnętrzach refektarza byłego klasztoru jezuitów, popularnie nazywanego Konwiktem (Konvikt), który po likwidacji zgromadzenia w 1773 r. został zamieniony w salę taneczną i koncertową (swego czasu najlepszą w Pradze), stając się ważnym ośrodkiem kulturalnym stolicy Czech. W okresie międzywojennym mieściło się tu popularne kino Arnolda Reimanna. W 1949 r. budynek całego konwiktu skonfiskowała Służba Bezpieczeństwa, lecz w dawnym refektarzu w latach 1947–1958 działało studio filmów krótkometrażowych „Bratři v triku”, założone przez Jiříego Trnke. W 1971 r. zły stan techniczny obiektu doprowadził do jego zamknięcia. Po przeprowadzeniu badań archeologicznych i architektonicznych w 1982 r. rozpoczęto jego rekonstrukcję. W 1992 r. budynek zwrócono potomkom dawnych właścicieli, którzy zainwestowali znaczne środki w gruntowną rekonstrukcję i przywrócili „Konwiktowi” jego pierwotny wygląd. W 1996 r. otwarto w nim kino klubowe Filmoteki Narodowej „Ponrepo”. Kino to szczyci się tym, że jest instytucją bez barier. Osoby towarzyszące niepełnosprawnym mają prawo do bezpłatnego wstępu. Kino jest wyposażone w pętlę indukcyjną dla osób korzystających z aparatów słuchowych. Mile widziane są tu również psy przewodniki i inne „grzeczne psy”.
Więcej:
Národní filmový archiv: Wojciech Jerzy Has
Konvikt: Historie komplexu Konvikt
Kino Ponrepo: Kino Ponrepo, promítáme filmy, které jinde neuvidíte
oprac. Ico Łaborewicz
AP Wrocław O.Jelenia Góra