Jak dotąd w Polsce nie wypracowano jednolitych zasad transkrypcji legend napieczętnych. W latach sześćdziesiątych próbę ujednolicenia opisów inskrypcji znajdujących się na pieczęciach podjęła Naczelna Dyrekcja Archiwów Państwowych. Jej nakładem ukazał się przekład pracy G. Bascapego poświęconej problematyce opracowywania zbiorów pieczęci, zawierającej obszerny ustęp na temat katalogowego opisu inskrypcji napieczętnych. Mimo iż niektóre zawarte tam zasady pozostają nadal aktualne, problem ujednolicenia sposobów transkrypcji legend napieczętnych pojawił się znowu. Tym razem staje się on koniecznym warunkiem sprawnego działania archiwalnego systemu informacyjnego, którego element ma stanowić katalog materiałów sfragistycznych. Prezentowana propozycja, zaczerpnięta ze wstępu do Międzynarodowego Słownika Sfragistycznego stanowić ma punkt wyjścia do dyskusji nad sposobami transkrypcji i opisu legendy, mającymi wejść w skład wskazówek metodycznych dla opracowania materiałów sfragistycznych z jednej strony, z drugiej zaś dla postulowanej sfragistycznej instrukcji wydawniczej.
Marcin Hlebionek
AP Bydgoszcz
TEKST – pdf