We Włoszech 10 lutego 2013 r. weszła w życie ustawa „O zawodach nieregulowanych” (Professioni non regolamentate- ustawa 14.01.2013 nr 4, Gazetta Ufficiale 26.01.2013.
Ustawa obejmuje zawody nie zorganizowane w organizacje korporacyjne lub branżowe takie, które są związane ze świadczeniem usług na rzecz osób trzecich, usług wymagających zaangażowania intelektualnego. Nie obejmuje zawodów ujętych w innych przepisach korporacyjnych wskazanych we włoskim w kodeksie cywilnym w art. 2229. Przepisy dotyczą osób, których działalność stwarza udokumentowane relacje z klientem. Główne grupy zawodowe objęte ustawą to: lekarze, adwokaci, notariusze, rzemieślnicy, a także świadczący usługi archiwalne. Tego typu działalność podlegają kodeksowi konsumenta zwłaszcza w zakresie etyki. Aby możliwym było egzekwowanie etycznych zawodowo postaw wykonujący te zawody powinni być zrzeszeni w stowarzyszeniach profesjonalnych. Ustawodawca zastrzegł jedna, że stowarzyszenia te nie mogą zawierać w nazwie określenia zawodu, który obejmują. Ma to zapobiec tworzeniu „towarzyskich” stowarzyszeń, co wypełniałoby wymogi prawne, ale nie zabezpieczało interesu konsumenckiego.
We Włoszech szerokie spektrum podmiotów korzysta z usług archiwalnych na zasadach outsourcingu nie związanego ze służbą archiwalną. Teraz koniecznym okaże się objęcie tychże usług jakimiś ramami korporacyjnymi.
Narodowe Stowarzyszenie Archiwistyki Włoskiej (ANAI- Associazione Nationale Archivistica Italiana) postanowiło wyjść naprzeciw nowej sytuacji powołując komisję dla nieuregulowanych zawodowo archiwistów: ALP (Coordinamento Archivisti liberi professionisti). Komija działa poprzez regionalne sekcje ANAI. 21 listopada 2014 r. w ramach struktur stowarzyszenia powołano dwie grupy robocze, których zadaniem jest chronić, wspierać i oceniać prace archiwistów.
Pierwsza grupa robocza do spraw norm (Il Gruppo sulla normativa) ma za zadanie określić, a raczej wydzielić, normy którymi kierują się w swojej pracy wykonujący usługi archiwiści.
Druga grupa robocza ma za zadanie wartościowanie pracy archiwistów (Il Gruppo di lavoro bulla valutazione dei lavori archivistici).
W dalszej perspektywie planowane jest utworzenie ciała o nazwie „Osservatorio parmanente sulla professione” czyli „Permanentnego obserwatorium zawodowego”. Pozwoliłoby to na monitorowanie na przykład przetargów na roboty archiwalne, weryfikowanie wykonania pracy itp.
Na stronie internetowej ANAI brak jest polemiki, która mogłyby ukazać stosunek środowiska archiwalnego do nowego prawa. Wydaje się jednak, że wobec bardzo głębokiego strukturalnego kryzysu gospodarczego Włoch, rozwiązania administracyjne mogą się przyczynić do ograniczenia dostępności do zawodu i utrudnienia jego wykonywania. Mogą stworzyć zbędne procedury administracyjne, a w konsekwencji zwiększyć, w sposób nieuzasadniony, koszty usług archiwalnych.
Więcej: I liberi professionisti si coordinano
Oprac.: Adam Baniecki
AP Bolesławiec